89/6/3
2:17 ع
امشب ای دل شب مستانگی جان و تن است
قفل افطار دلم دست امام حسن استامر کرده است که افطار کنم با لعلش
رطب سفره‌ی من خنده‌ی شیرین دهن استهمه بتهای فرا روی خودم می‌شکنم
چون نگارم نوه‌ی ارشد آن بت شکن استامشب آرامش من ذکر حسن باشد و بس
ایها الناس بدانید حسن عشقِ من استاین چه طفلیست که ثانی رسول الله است
رخ او ماه و دو چشمش گل و باغ و چمن استنقره بار است لبش، روز تنش، شب مویش
بوی عطرش سبب طعنه‌ی مشک ختن استفطرس از حسرت دیدار رخش می‌سوزد
زیر لب زمزمه‌اش مدح چنین یاسمن است
دل کندن
