90/4/26
11:29 ص
یارب
سلام یگانه
میدانم گاهی خیلی بد میشم.اذیت میکنم.چی کارکنم دوست دارم از هر راهی که فکر میکنم منو به شما میرسونه بیام.کاش من هم یکی از فرشته ها بودم که شبانه روز به سجودت است.کاش موجودی مختار نبودم .کاش اختیار و عنان هوس هایم دستم بود.ولی نیست.یگانه خیلی دلتنگم.خیلی.
چرا یه آب روی آتیش دلم نمی ریزی.چرا مدام در حال سوختنم.
هرروز .هردقیقه میگم این دفعه دیگه از خوب میشم.نماز شب میخونم.نماز شب.نمازشب .
نمازم را با حضور قلب میخونم.عصبانی نمیشم.در تمام ثانیه ها ذکرت را میگم.
یادته یه ماه رمضون تمامش را نماز شب خوندم.یادته.ولی حالا نمیتونم.اینقدر مشغولیت برای خودم درست کردم که دیگه نفس بلند شدن ازخواب و خوندن نماز را ندارم.همین نماز صبح را هم که میخونم میدونم از عنایت شماست.
دیگه هیچی نگم بهتره.فقط بدان که تمام دست و پا زدن هایم.تمام تلاشهایم برای رسیدن به شماست.
شنیده ام که میگویند بسوز دل که سوز تو کارها بکند.اما:
آه از سوز دلی که فقط آدمو می سوزونه.دیگه هیچ فایده نداره.آدمو به جایی نمی رسونه.سوختنی که آخرش نابودی.فنا.
دل کندن
